Sterke werkwoorden bezorgen de NT2-leerder menig hoofdbreken. En niet alleen hem. Ik herinner me nog mijn zoontje van toen 3, die verontwaardigd riep: ‘Mama hij slaade mij!’ Ik lachte, keek hem aan, en vroeg: ‘slaade’? ‘Oh nee!’, riep hij bijna verschrikt, en zijn hersenen gingen bijna zichtbaar koortsachtig aan het werk. Hij begreep het al: we hadden hier te maken met een sterk werkwoord en dat vereiste een radicale omslag in de klank. Dus hij verbeterde zich snel: ‘slieg!’ Bijna goed. Ik moet daaraan denken als een van de cursisten van vanavond een dergelijke vondst doet. Het systeem kent voor hem bijna geen geheimen meer en hij heeft er duidelijk goed over nagedonken.